W XVIII i XIX wieku wraz z rosnącą liczbą kolonii narodził się nowy styl. Głównym założeniem było przeniesienie dotychczasowych manier aranżacyjnych na tropikalne warunki. Przywożenie oryginalnych mebli z Europy okazało się wielce nieopłacalne, gdyż tamtejsze drewno źle reagowało na wysokie temperatury. Do produkcji zaczęto więc wykorzystywać takie materiały jak: bambus, mahoń, venge, palisander, rattan, merbau, wiklina itd.

Egzotyczne drewno głębokiego ciemnego koloru jest uzupełniane przez szlachetne tkaniny. Meble odznaczają się dużą prostotą i małą ilością zdobień, dlatego idealnie synchronizują ze stylem nowoczesnym. Są woskowane i polerowane ręcznie, a ich wykończenia świadczą o historycznym pochodzeniu. Ponadto stosuje się specjalne zabiegi stylizujące – intarsje (wykładanie powierzchni przedmiotów drewnianych innymi gatunkami drewna), inkrustacje (wykonywanie wgłębień w podłożu i wklejaniu w nie odpowiednio przyciętych płytek z różnych materiałów) a także sztuczne postarzanie mebli (np. imitacja otworów po kornikach). Najbardziej charakterystyczne są meble biurowe – masywne biurka, przeszklone szafy biblioteczne itd. Całość jest utrzymana w stonowanej kolorystyce – w kolorach ziemi – brązach i piaskowych beżach.

Styl łączy prostotę form, klimat Dalekiego Wschodu wraz z egzotycznym drewnem, co daje niezwykły efekt. Jest eklektyczny i różnorodny, charakteryzujący się wysoką elegancją i standardem. Współcześnie kojarzy się głównie z zastosowaniem materiałów tropikalnych, lecz jest również oparty na trendach europejskich.