” Zdaniem Sądu, środki uzyskane w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie wystawionych tytułów wykonawczych nie są „wpłatą” w rozumieniu art. 62 § 1 O.p., dokonaną przez podatnika na konto wierzyciela, a zatem nie można do nich stosować regulacji dotyczących dobrowolnych wpłat podatnika, lecz przepisy dotyczące należności uzyskanych w wyniku zastosowania środków przymusu (por. wyrok NSA z dnia 13 lutego 2014 r. sygn. akt II FSK 486/12, LEX nr 1497829). Sposób rozdysponowania kwoty uzyskanej w toku egzekucji określają przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r. poz. 599 z późn. zm.) – dalej jako „u.p.e.a.”, a wierzyciel powinien dokonać rozliczenia stosownie do tych przepisów. Stąd też w sprawie nie było podstaw do wydania postanowienia o zaliczeniu wpłaty na poczet zaległości podatkowych na podstawie art. 62 O.p., jak to uczynił organ pierwszej instancji. Organ odwoławczy dostrzegł tę wadliwość i prawidłowo wyeliminował postanowienie organu pierwszej instancji z obrotu prawnego. „
”
W rozpoznawanej sprawie poza sporem pozostaje, że kwota, którą Organ I instancji zaliczył na poczet zaległości skarżącego, została przekazana naczelnikowi urzędu skarbowego przez bank, jako realizacja zajęcia rachunku bankowego w ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego. Środki uzyskane w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie wystawionych tytułów wykonawczych nie stanowią wpłaty podatnika na konto wierzyciela w rozumieniu art. 62 § 1 O.p., a zatem nie można do nich stosować regulacji dotyczących dobrowolnych wpłat podatnika, lecz przepisy dotyczące należności uzyskanych w wyniku zastosowania środków przymusu. Sposób rozdysponowania kwoty uzyskanej w toku egzekucji określają przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r. poz. 599 z późn. zm.) a wierzyciel powinien dokonać rozliczenia stosownie do tych przepisów. Wskazać dodatkowo należy, że organem egzekucyjnym w niniejszej sprawie nie był wierzyciel, będący organem podatkowym. „
„Art. 13. 1. Do postępowań egzekucyjnych wszczętych na podstawie ustawy zmienianej w art. 1 i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.2. Do egzekucji z:1) pieniędzy,2) rachunku bankowego i wkładu oszczędnościowego oraz rachunku prowadzonego przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową,3) wierzytelności z tytułu nadpłaty lub zwrotu podatku,4) praw z instrumentów finansowych zapisanych na rachunku papierów wartościowych lub innych rachunkach oraz wierzytelności z rachunków pieniężnych,5) ruchomości
– wszczętych po wejściu w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.”
